Je souhaite inaugurer cet espace par la traduction d’un essai d’un poète géorgien remarquable : Terenti Graneli.

Terenti Graneli (1897–1934) fut une figure marquante de la poésie géorgienne moderne.

Connu pour sa sensibilité exacerbée, il mena une vie tourmentée, marquée par la pauvreté et de graves troubles de la santé mentale. Son œuvre oscille sans cesse entre désespoir et fulgurance, mêlant des visions mystiques à une grande acuité émotionnelle. Son style, radical et profondément introspectif, bouscule la tradition et exprime avec force les angoisses de sa génération.

L’essai que je vous propose s’intitule „ახალ სამყაროში“ ("Dans un monde nouveau").

Je m’abstiens volontairement de tout commentaire ou analyse pour que vous puissiez accueillir ce texte dans sa pureté. Vos remarques et interprétations sont plus que bienvenues.

— — —

Dans un Monde Nouveau.

La flamme magique du feu du symbolisme a déferlé sur la vieille poésie stéréotypée.

Une renaissance rapide des arts a commencé, dont l'élan précipité trouble les fantômes vêtus de diamants et la vision blanche des destriers rouges.

Désormais, les couleurs pâles de la vieille poésie moisie ne nous dérangeront plus. Aujourd'hui, sur des ailes d'azur, nous descendons dans un monde nouveau, où règne le jeu silencieux des visages invisibles.

L'immensité de l'espace ne nous effraiera pas, ni les assauts primitifs des petits hommes ; nous avons déjà commencé à chevaucher en robes blanches là où poussent les fleurs vertes du symbolisme, nous avons quitté la réalité, maudit le passé sombre et entamé une vaste conversation avec de nouvelles couleurs.

Aujourd'hui, les images sombres d'un nouveau pays s'étendent devant nous, dont le spectacle magnifique nous aveugle davantage.

Notre chemin est paré de chapelets colorés et de l'éclat lumineux du soleil. Notre rêve est fier et s'incinère dans les sons célestes avec une lueur jaune.

La peur de la mort ne nous tourmente pas.

Notre but le plus proche est de créer l'éternité et de faire face à toute horreur avec un corps indomptable.

Notre âme est vive et sans entraves.

— — —

ახალ სამყაროში.

სიმბოლიზმის ჯადოსნური ცეცხლის ალი მოედო ძველ შაბლონურ პოეზიას.

დაიწყო ჩქარი რენესანსი ხელოვნებისა, რომლის სწრაფი გაქანებით იბნევა ბრილიანტებით შემოსილი ლანდები და წითელ რაშების თეთრი ზმანება.

ამიერიდან ჩვენ არ შეგვაწუხებს ძველი დახავსებული პოეზიის მკრთალი ფერები.

დღეს ალურ ფრთებით ვეშვებით ახალ სამყაროში, სადაც უხილავი სახეების ჩუმი თამაშია გამეფებული.

ჩვენ არ შეგვაშინებს სივრცის უსაზღვროება, არც პატარა კაცუნების პრიმიტიული იერიშები, ჩვენ უკვე თეთრი სამოსით დავიწყეთ ჯირითი იქ, სადაც იზრდება სიმბოლიზმის მწვანე ყვავილები, ჩვენ დავტოვეთ სინამდვილე, დავგმეთ შავი წარსული და ახალ ფერებთან დავიწყეთ ვრცელი საუბარი.

დღეს ჩვენ წინ იშლება ახალი ქვეყნის მუქი სურათები, რომლის მშვენიერი სანახაობა მეტად გვაბრმავებს.

ფერად კრიალოსნებით და მზის ნათელ ელვარებით იმოსება ჩვენი სავალი გზა. ოცნება ჩვენი ამაყია და ციურ ბგერებში იფერფლება ყვითელი ალმურით.

არ გვაწუხებს სიკვდილის შიში.

ჩვენი უახლოესი მიზანია შევქმნათ მარადისობა და უტეხი სხეულით მივეგებოთ ყოველგვარ საშინელებას.

სული ჩვენი ჩქარია და შეუკავებელი.

— — —

Traduit par David Chkhaidze / თარგმნა დავით ჩხაიძემ 13/11/2025

Source : poetry.ge